Gothic Years & After

Nazwany na cześć słynnej powieści Raya Bradbury'ego, Fahrenheit 451 był gotyckim zespołem rockowym ze Wschodniego Wybrzeża USA, którego wpływy sięgały od Doors i The Stranglers po Bauhaus. Fahrenheit 451 został założony w New Jersey w 1984 roku, nigdy nie stał się tak znany jak Bauhaus czy Sisters of Mercy, chociaż cieszył się niewielkim kultem (głównie w okolicach Northeastern Corridor).
W ciągu trzech lat istnienia Fahrenheit przeszedł różne zmiany personalne; do kluczowych członków zespołu należeli Athan Maroulis (voc.), Shell Stewart (git.), Pete Lisa (bass), Nick Ferro (kb) i Ed Enzyme (dr.).
W 1986 roku nakładem wytwórni Active ukazała się debiutancka EP-ka "House of Morals". Zespół nagrał także kolejną EP-kę zatytułowaną "A Fire in the Garden", ale jej zawartość nie została wydana aż do 2000 roku, kiedy Cleopatra wypuściła składankę nagrań Fahrenheit 451 zatytułowaną "The Gothic Years and After".
Zespół rozpadł się w 1987 roku, chociaż jego członkowie dołączyli do innych zespołów. Enzyme dołączył do Undead Lisa dołączyła do Cycle Sluts From Hell, a Stewart do Lucyfer Scale. Maroulis był szczególnie zajęty, śpiewał w filadelfijskim zespole Executive Slacks w latach 1987-1991 i mało znanym Tubalcain w latach 1992-1994. Nadal był członkiem Tubalcain, kiedy w 1992 r. dołączył także do bardziej znanego Spahn Ranch
W 2000 r. Maroulis założył Blue Dahlia, którego romantyczny jazz-pop w stylu lat 40. było radykalnym odejściem od wszystkiego, co robił wcześniej. Ci, którzy znali Maroulisa z muzyki gotyckiej, industrialnej i darkwave, byli mile zaskoczeni, słysząc, że był równie skuteczny jako uprzejmy, wyrafinowany piosenkarz, bardzo ceniący Franka Sinatrę i Billy'ego Eckstine'a. Maroulis i Stewart ponownie spotkali się na krótko w studiu w 1996 roku, kiedy nagrali kilka coverów Mission i Bauhaus i na krótko wskrzesili nazwę Fahrenheit 451.